Przykazania nauczyciela ludowego
1. Bez przygotowania się do poszczególnych lekcyj, z dziećmi przeprowadzać się mających, nie chodź nigdy do szkoły. Naukę rozpoczynaj modlitwą z podniesieniem ducha do Boga.
2. Bądź zawsze pierwszy w szkole a wychodź z niej ostatni.
3. Witaj zawsze dzieci twoje uprzejmie i po przyjacielsku, ażeby pokochały ciebie i szkołę. Tylko życzliwość i miłość zdołają nauczycielowi utorować drogę do serc dzieci. Groza i zimna mina nie zbliża dzieci do nauczyciela.
4. Trzymaj się ściśle ułożonego rozkładu godzin i bez ważnych przyczyn nie odstępuj nigdy od niego. Porządek jest duszą czynności wszystkich, tembardziej zaś w szkole, gdzie dzieci mają się do niego przyzwyczaić pod każdym względem.
5. Co w twojej szkole mówisz lub czynisz, o czem pouczasz lub czego przestrzegasz, wszystko niechaj będzie wypływem dobrej woli i niechaj płynie z świadomości celu. Tu młode duchy mają się poić tem wszystkiem, co podnosi i uzacnia ludzi.
6. Żyj koniecznie tylko dla powołania swego, przejmuj się do głębi zawodem swoim i nie rozrywaj czasu, przeznaczonego na naukę; nie skracaj go nigdy. Przedewszystkiem atoli staraj się o to, ażebyś ustawicznie zatrudniać umiał powierzone sobie dzieci, a to w tym celu, by pomiędzy nimi zawsze panował porządek i spokój, by ile możności uniknąć ich karania lub upominania. Dzieci niechaj nigdy nie siedzą bezczynnie; niech zawsze mają jakie zajęcie. Nauczyciel, który musi wiele karać i napominać, jest złym pedagogiem. Postępuj ciągle w zawodzie swoim.
7. Bądź cierpliwym i wyrozumiałym na błędy i słabostki dzieci, a jeżeli w wypadku jakim jest nieuniknioną kara, powoduj się zawsze miłością ojcowską i okazuj ją wtedy dzieciom. Ale nie bądź popędliwy i skory do karania. W każdym razie zastanów się dobrze. Bądź sprawiedliwy.
8. W obecności dzieci wstrzymuj się z wyrazami prostackimi; wystrzegaj się min i giestów nieprzyzwoitych, wogóle tego wszystkiego, coby cię w oczach ich poniżało. Nauczyciel powinien być dla dzieci we wszystkiem wzorem.
9. Gdy spostrzeżesz u dzieci narowy i zdrożności, z którymi przybywają do szkoły, to naśladuj wtenczas roztropnego ogrodnika, który obcina bujne gałązki i niepotrzebne pędy, ale nie uszkodzi drzewka.
10. Nauka twoja powinna zawsze zmierzać do wykształcenia ducha i serca dzieci. Punktem środkowym jednak powinno być kształcenie dzieci w pobożności i cnocie. Dzieci przynależą niebu, należy je też wychowywać dla nieba, a wtedy same przez się będą błogosławieństwem ziemi. Wychowanie jest najgłówniejszem zadaniem szkoły.
11. Świeć zawsze i wszędzie przykładem dobrym, ażeby bracia twoi szli za tobą, jakby za jasnem światłem w ciemnej nocy; ażebyś słowem nauki mógł skutecznie wywierać wpływ na ich serca.
12. Poza obrębem szkoły bądź dla braci twoich aniołem czujnym, ażeby na ciele i duszy swojej nie ponieśli szkody. Życie twoje, praca twoja i zabiegi twoje powinny społeczeństwu przynosić owoc pożyteczny, inaczej na nazwisku twojem spocznie słowo sromu lub potępienia!…
Józef Chmielewski.
„Szkoła. Tygodnik Pedagogiczny” z 29 maja 1886.
Z życia codziennego Czytano 1 191 razy
Brak komentarzy do wpisu “Przykazania nauczyciela ludowego”