Ludożercy.
„Gwiazdka Cieszyńska” donosi iż kilku żołnierzy francuskich w Nowej Kaledonii, dostało się w ręce dzikich ludzi, i byli świadkami uczty ludożerczéj, której ofiarą był jeden z ich własnych kolegów. Po uwolnieniu się z rąk ludożerców, opowiadali oni, w jaki sposób dzicy przyprawiają na stół człowieka. Najprzód odrąbano mu głowę i zawieszono ciało za nogi na drzewie, ażeby krew ściekła zupełnie. Podczas tego wykopali dół na 4 stopy głęboki a na 3 szeroki, i wyłożyli go kamieniami; w jamie téj rozpalono ogień z gałęzi przykrytych także warstwą kamieni. Następnie odrąbano ofiarze ręce i nogi, w jamę brzuszną nakładziono bananów, pieprzu i innych korzeni, a całe ciało obwinięto w liście drzewa różanego. Gdy ogień już się wypalił, wygarnięto zarzewie, złożono trupa w dół, przykryto go kamieniami i przywalono ziemią. W godzinę potem dół odkopano, a woń aromatyczna napełniła powietrze; poczem nastąpił podział pieczystego, lecz pomiędzy samych tylko dzikich wojowników, kobiety bowiem, jako niegodne, nie otrzymały ani kawałeczka.
„Zwiastun Górnoszlązki” z 30 września 1869
