Jak ludzie żyją na Marsie?
Na niebie naszem, w jasną noc gwiaździstą, dostrzedz można obecnie wielką gwiazdę, połyskującą jaskrawem światłem czerwonem. Jest to planeta Mars, najbliższy nasz sąsiad. Droga, po której obiega około słońca jest bardzo wydłużona i dlatego Mars to się zbliża, to się oddala od ziemi naszej, a jak obecnie, jest oddalony od nas o ośm milionów geograficznych mil, a od słońca o 32 miliony.
Takie zbliżenie w porównaniu z oddaleniem innych ciał niebieskich, dało możność człowiekowi przy pomocy udoskonalonych dalekowidzów i innych narzędzi fizycznych, wynalezionych w ostatnim czasie, zaglądnąć niedyskretnie w wewnętrzne życie naszego sąsiada i w warunki bytu jego. Ze zdumieniem dowiedziano się, że warunki te tak są podobne do naszych, ziemskich, iż godzi się przypuścić, że mieszkańcy Marsa są podobni do nas, iż twory tam żyjące mogłyby żyć i na naszej ziemi, a my na Marsie.
Dlatego też sądzimy, iż zaciekawimy czytelników, opisując co astronomowie i astrofizycy odkryli na Marsie i w jakich warunkach rozwija się tam życie.
Przedewszystkiem musimy powiedzieć, że według pojęć naszych o stworzeniu świata, Mars jest planetą starszą od ziemi, a jako starszy ma losy dalej posunięte, aniżeli karmicielka nasza. Przypatrując się więc sąsiadowi naszemu, możemy się dowiedzieć co i nas czeka w przyszłości, jak rzut oka młodzieńca na pooraną zmarszczkami twarz starca, odkrywa mu kartę jego przyszłości. Jeżeli więc są tam ludzie, to prawdopodobnie fizycznie i moralnie są oni dalej posunięci, aniżeli ich sąsiedzi ziemscy.
Plamy zauważone na Marsie, są to morza i lądy. Ciemne plamy – to przestrzenie zalane wodą, bo woda pochłania więcej promieni światła, jasne zaś, są to lądy; mają one barwę pomarańczową.
Topnienie śniegów polarnych potwierdza przypuszczenie, że woda marsowa ma własność naszej wody, która może się zmieniać na śnieg, lód i obłoki, a analiza spektralna wykazała, że ta woda ma takie same chemiczne własności, jak i nasza.
Atmosfera Marsa jest mniej pochmurna jak nasza; niema w niej tyle obłoków, mgły, mniej tam deszczów, a powietrze rzadsze i przeźroczystsze. Woda na Marsie paruje i zgęszcza się łatwiej, aniżeli u nas. Cyklonów i burz nigdy nie zauważono. Śnieg tylko pada często na wielkich przestrzeniach, a nieraz w znacznem oddaleniu od biegunów. Na Marsie jest mniej wody, aniżeli na ziemi, tak pod względem przestrzeni, jak i pod względem głębi. Półkula południowa, jak na ziemi jest przeważnie zajęta woda, północna zaś lądami.
Na Marsie muszą znajdować się rzeki, ponieważ są morza, obłoki i drzewa. Są i góry, wyżyny, ale mniej wysokie od naszych. Kula Marsa prawdopodobnie już ostygła aż do środka; dlatego nie zauważano tam objawów wulkanicznych; dlatego też wyniosłości zmywane deszczami są mniejsze, a morza, ciągle podsycane przypływającemi częściami rozkruszonego lądu, stają się mniej głębokiemi. Istnienie atmosfery na Marsie jest już dowiedzione. Dowodzi tego istnienie lodów polarnych, bo gromadzenie się pary wodnej około biegunów i przekształcenie jej na śnieg i lód może być objaśnionem tylko ruchami, odbywającymi się w tej atmosferze. Śniegi te nikną pod wpływem promieni słonecznych i znowu tworzą się z pary wodnej, unoszącej się w powietrzu, gdy nastąpi czas chłodny.
Obłoki, te wielkie nieprzeźroczyste nagromadzania pary wodnej, rzadko są dostrzegalne na Marsie, lecz można tam widzieć mgły, nader lekkie, na wpół przeźroczyste, które pokrywają obszerne krainy, zwłaszcza w zimie. Te mgły, przeszkadzające jasnemu widzeniu, są drugim dowodem istnienia atmosfery. Trzecim dowodem jest okoliczność, że wszystkie kontury u brzegów tarczy są niejasne, gdyż tam wzrasta grubość atmosfery planety.
Strona wschodnia planety jest nieco bielsza od strony zachodniej, prawdopodobnie są to mgły poranne, które się rozpływają od pierwszych promieni wschodzącego słońca.
Mars posiada dwa księżyce nazwane Phoebus i Dejmos; pierwszy oddalony o 6.000 kil. i opisuje koło w 7 g. 40 m.; Dejmos jest oddalony o 20.000 kilom., krąży na około Marsa w 30 g. 17 m. i 54 sek.
Jaka jest przyczyna pomarańczowego zabarwienia planety ?
Niepodobna przypuścić, aby świat, posiadający wodę i atmosferę, ogrzewany i oświetlany promieniami słońca, był bezpłodną pustynią, pokrytą piaskami i bez żadnego okrycia roślinnego. Barwa więc lądów prawdopodobnie pochodzi od barwy roślinności właściwej światu temu. Wszakże pierwsze rośliny ziemskie były to lycopodiacae koloru brunatnego, jak rośliny obecne wyglądają na Marsie.
Klimat i warunki życia na Marsie niewiele różnią się od naszych, niema więc powodu przypuszczać, aby stworzenia mało różniące się od stworzeń ziemskich nie mogły tam mieszkać, bo człowiek żyć może w Grenlandyi i pod równikiem.
Ledger, astronom angielski przypuszcza, że ludzie na Marsie muszą być wyżsi i silniejsi od nas, z powodu, iż ciężar na tej planecie jest mniejszy, człowiek więc mający 5 m. wysokości, może być tak zwinnym i lekkim jak u nas człowiek średniego wzrostu. Lecz podobne przypuszczenia nie mogą wchodzić w ramy czysto naukowych badań.
Najwięcej odkryć na Marsie dokonał Schiaparelli znakomity dyrektor obserwatoryum w Medyolanie.
On to pierwszy narysował dokładną mapę lądów i mórz na Marsie i odkrył na nim sieć linij prostych, idących od jednego morza do drugiego, którym nadał nazwę kanałów. W pewnych, nieznanych okolicznościach, kanały te wydają się jakby były podwójne.
Według Flamariona kanały te, które mają po 100 kilometrów szerokości, są to prawdopodobnie jakieś szczeliny, spowodowane siłami geologicznemi lub dawne rzeki z brzegami uregulowanemi przez mieszkańców planety dla lepszego rozdziału wód po powierzchni lądów.
„Goniec Polski” z 15 sierpnia 1907
Dziwne Czytano 987 razy
Brak komentarzy do wpisu “Jak ludzie żyją na Marsie?”